Turkije 2013 - Reis mee met Els en Dick

19 en 20 april
Vrijdag 19 april vertrokken we om 9 uur naar Amersfoort. Om iets over half elf kwamen we daar aan. Nu hadden we even tijd om de kleinkinderen voor ons alleen te hebben. Want morgen met al de visite voor de verjaardag van Iris zal daar niet veel van komen.
Zaterdagochtend waren de kinderen nit zo heel vroeg wakker. Het was kwart voor acht. Iris heeft nog even bij ons in bed gelegen en Marit ging zich zelf aankleden. Els heeft Iris in bed gedaan en na het eten kreeg Iris de eerste cadeautjes. Ze had goed in de gaten dat ze zelf het feestvarken was.
Na het ontbijt kwam al de eerste visite en even later zat het huis vol. De kaarsjes op de taart werden aangestoken en we hebben voor Iris gezongen. Zelf deed ze heel hard mee. Daarna de kaarsjes uitgeblazen en toen kon het feest beginnen. Ze heeft de hele dag met Jodi, Tycho Yara en Marit gespeeld. Een hele leuke dag.
Van Gerben hebben we vanavond afscheid genomen en morgen gaan we dan richting Oostenrijk.

21 april
Vanmorgen even over half tien vertrokken we uit Amersfoort, nagewoven door Marit, Iris, Eveline en Bastiaan (omgekeerde alfabetische volgorde).
We hadden een heel rustige reis, het was nergens druk op de weg. En hoeverder we naar het zuiden afzakten des te groener werd het.
Onderweg na het broodeten even de ogen gesloten en daarna weer verder naar de camperplek in Pforzheim. Hier kwamen we om half zes aan.
Eerst nog even gewandeld in de omgeving. We zagen hier bloeiende bomen!!!
Na het eten nog twee spelletjes Carcassonne gespeeld. Allebei gewonnen door Els!

22 april
Vanmorgen waren we vroeg wakker en om 8 uur hadden we al ontbeten. Vlakbij de camperplek, eigenlijk aan de overkant van de straat, was een grote supermarkt en daar hebben we de boodschappen voor de komende dagen gedaan.
Iets na 9 uur vertrokken we vanuit Pforzheim. Bij het eerste tankstation de diesel maar bijgevuld, dat is goedkoper dan aan de snelweg. Bij Stutgart schoot het niet op, steeds langzaam rijden vanwege een file. Net toen we dachten dat we de laatste file gehad hadden kwamen we weer in een file en nu een vanwege een ongeluk. Later zagen we een auto waarvan niet veel meer van over was.
Onderweg koffiepauze en bij Kempten de lunch gebruikt. Lekkere verse broodjes!
Na de middagdut ging Els achter het stuur. Ze had niet in de gaten dat ze al zo snel van de snelweg af was en door Oostenrijk via de gowone tweebaanswegen moest rijden.Maar ze heeft ons mooi naar de camping in Stams gereden waar we om drie uur aankwamen. Onderweg heeft het even gespetterd en we zagen ook sneeuw langs de kant van de weg.
Nadat de camper was neergezet en de thee en koffie zijn we nog een uur wezen wandelen. Eerst achter de camping het bos in - zie foto - en daarna nog even het plaatsje in en de kerk van binnen bekeken.
Na het eten nog twee spelletjes Carcassonne. Ieder heeft een spelletje gewonnen.

23 april
Vanmorgen weer lekker onder de douche. Het was wel koud vannacht en vanmorgen zitten de bergen ook weer in de wolken. We gaan maar naar het Gardameer en hopen maar dat het daar mooi weer is.
Na het ontbijt en de nodige plichtplegingen vertrokken we om half tien. Door Oostenrijk zonder tol te betalen over de oude weg de Brenner op. Een heel mooie en rustige weg. Onderweg zagen we veel sneeuwtoppen. Het weer werd ook beter. Boven op de Brenner koffie gedronken.
Omdat we geen zin hadden om lang in de auto te rijden zijn we in Italië wel over de snelweg gegaan. Om drie uur waren we bij Camping La Rocca in Bardelino.
Het duurde wel even voordat we ingechecked waren. Na de thee en de koffie zijn we een stuk langs het meer gelopen en hebben heerlijk op een bankje in de zon gezeten.
Na het eten weer Carcassonne gespeeld. Weer ieder een spel gewonnen. Stand 4-2 voor Els.

24 april
Vandaag een heel luie dag. Het is prachtig weer, geen wolkje te zien.
Vanmorgen zijn we eerst een stukje langs het meer gaan lopen tot het volgende dorpje. Het dorpje was wel leuk, maar helaas waren we het fototoestel vergeten.
In het dorp hebben we nog wat groente gekocht en daarna weer naar de camping.
Na het middageten zijn we de stoelen nauwelijks uit geweest. Als het al zo was dan was het om iets in de camper te pakken. Heerlijk gelezen en gepuzzeld. Ook twee spelletjes Carcassonne, nu gewonnen door Dick zodat de stand weer gelijk is.
Na het avondeten weer even naar het meer gelopen en op een bankje gewacht op de zonsondergang. Daarna in de camper twee spelletjes gescrabbeld. Dick heeft ze net allebei gewonnen maar het scheelde maar een paar punten.

25 april
Om 10 uur vertrokken we vanaf de camping aan het Gardameer naar de camperplaats in Falcomare Maritima. We gingen over de snelweg maar dat ging niet snel! Bij Bologna hebben we bijna twee uur in de file gereden. Daarna viel het wel mee maar ook zo hier en daar was het langzaam rijden. Vrachtverkeer was er niet veel maar wel veel personenwagens. Het was een nationale feestdag in Italië.
Tegen vijven kwamen we aan op de camperplek waar Bert en Klazien al stonden. Wij zijn zo gaan staan zodat zij in de schaduw kwamen te zitten, dus werd het stoelen verschuiven.
Na het eten zijn we nog naar het strand gelopen. Daarna vroeg naar bed.

26 april
Vanmorgen tot 11 uur niet veel gedaan. Els en ik zijn nog even brood gaan kopen. Even na elven vertrokken we naar de veerboothaven van Ancona. Dit was minder dan een half uur rijden.
Na het inchecken moesten we nog een stukje rijden naar de veerboot, we hebben tot nu toe 1700 km gereden, maar we konden wel direct aan boord. Om 12 uur op het dek ons brood opgegeten en daarna plat in de hut, die er goed uit ziet met eigen toilet en douche.
Toen de motoren aansloegen ben ik naar het dek gegaan om nog wat foto's te maken. Later kwamen Bert en Klazien ook en toen Els ook kwam zijn we maar gaan klaverjassen. We waren net bezig toen Bert en Klazien een telefoontje kregen dat er bij hen thuis was ingebroken. Ze waren wel van slag!
De hoofden stonden er niet zo naar om te spelen. Ze moesten steeds maar denken wat de inbrekers eventueel meegenomen konden hebben. We zullen de potjes van vandaag maar niet meetellen, ook niet van wat we na het eten hebben gespeeld.
Het was toch al elf uur Griekse tijd voordat we naar bed gingen.

27 april
Om negen uur kwamen we aan in Igoumenitsa. Om half acht waren we opgestaan en even gedouched. Aan dek nog wat foto's gemaakt van de aankomst. Nadat we de boot verlaten hadden zijn we naar het dichtsbijzijnde benzine station gereden want we waren beide bijna helemaal leeg. Maar diesel is in  Italië duur en in Griekenland iets goedkoper dan in Nederland.
Daarna nog wat boodschappen gedaan en bij de supermarkt koffie gedronken en tegen elven vertrokken we richting Tessaloniki. Eerst een heel stuk over de tolweg. Dit is een prachtige weg, heel rustig, en met veel lange tunnels. Een genot om op te rijden.
Toen we om een uur of twaalf gingen rusten, helaas was er geen parkeerplaats maar na de tolpoort was er wel ruimte aan de kant, zagen we bij een vuilnisbak twee pubs liggen. Schattig om te zien en we moesten de dames tegenhouden om ze niet mee te nemen. Els heeft ze nog wat te eten gegeven. Na de middagrust zagen we ook moederhond lopen. Bert en Klazien zijn de hele tijd druk geweest met sms-jes over de inbraak.
Het laatste stuk naar de camperplek in Vergina - niet in de reisvoorbereiding vermeld - zijn we over de oude weg hoog door de bergen gegaan. Dit was ook wel even leuk. Bij een uitzichtspunt even koffie en thee gedronken en om half vijf kwamen we aan op de camperplek. Er stond niemand, allleen het oude baasje dat het parkeergeld int. Heerlijk in de schaduw en later in de zon gezeten. Ondertussen is er nog een camper aangekomen. Tot 10 uur 's avonds hebben we nog buiten gezeten en daarna naar bed.

28 april
Om half tien vertrokken we naar Alexandroupolis. We zijn via de snelweg gegaan, heerlijk rustig en je schiet goed op. Onderweg koffie gedronken en tussen  de middag gegeten en om half vier waren we op de camping in Alexandroupolis. We staan direct aan zee onder de zonneschermen.
Na de koffie en thee zijn wij nog even langs het strand gaan wandelen. Dat bleek niet zo lang te kunnen want er zat een stroompje in de weg en daarna een hotelcomplex. Door de stad en een park kwamen we even later weer bij de zee.
Vervolgens op de terugweg nog even naar de kerk gegaan, maar die was niet open.
Voor het eten nog even dit stukje verslag schrijven. Hier is internet!
Na het eten is Els weer naar de kerk gegaan. Om 7 uur ging die open voor de avonddienst. Zo kon ze de kerk toch vn binnen zien. Ik heb de vaat gewassen.
Toen Els terug kwam hebben we geklaverjast. De mannen hebben twee potjes gewonnen.

29 april
Vandaag ben ik de camping helemaal niet afgeweest. Els is vanmorgen nog naar de bakker gelopen en Bert en Klazien hebben vanmorgen nog een wandeling gemaakt. Verder wat was gedaan, de pot geleegd enz.
Verder in de zon gelegen en gezeten, Els is ook nog met haar benen in de zee geweest. Om 6 uur geskypt met Eveline, Marit en Iris.
's Avonds nog lang buiten gezeten en aan het eind nog ee potje geklaverjast. De dames hebben gewonnen.

30 april
Vandaag gaan we dan echt naar Turkije. Om 9 uur vertrokken we vanaf de camping. Eerst langs de Liddl en daarna tanken. In Alexandroupolis raakten we door de Tomtom wat uit de koers en via eenrichtingswegen kwamen we uiteindelijk toch op de hoofdweg terecht. We waren daarna wel snel bij de grens. De afstand vanaf huis was nu precies 2400 km. In Griekenland hebben we dus 700 km gereden. Maar na de griekse passage hadden wij de pech dat we net achter een vrachtwagen zaten die tussen de camper van Bert en onze camper reed. Want die vrachtwagen moest stoppen en wij konden er niet langs omdat ze daar met de weg bezig waren en een shovel aan de andere kant van de weg stond. Een personenautotje kon er nog wel door maar wij niet. Een Turkse militair liep met veel bombari naar de wegwerkers dat ze het apparaat moesten weghalen maar die deden niets. Toen lieten ze de vrachtwagens maar doorrijden.
Dan denk je alles te hebben gehad en ga je op de P koffie drinken. Maar dan komt het nog. We moesten een visum hebben. Maar in het hokje waar je dat kon halen zat niemend! Effe poepe bleek later de oorzaak te zijn. Heb je dat eenmaal dan de paspoort controle. Maar verderop nog een keer en controle van de autopapieren en de groene kaart. En dit moet dan in de computer worden ingevoerd dus ook hier weer oponthoud. Daarna nog een slagboom waarvan ons de oorzaak onbekend is maar waarschijnlijk zit hier iemand om te kijken of alles wel goed is geregistreerd voordat je verder mag. Dit heeft wel een uurtje geduurd.
De wegen in Turkije zijn van wisselende kwaliteit. Soms heel goede stukken maar dan ineens weer gaten in de weg. Tussen de middag even pauze en daarna naar de veerboot. Niet die van Eceabat naar Çanakkale maar een veerboot eerder van Gelibolu naar Lapseki over de Dardanellen. We hadden geluk dat we direct meekonden met de boot die direct vertrok.
Toen op naar Troje waar we op een minicamping staan. Volgende week komt de NKC hier maar dan is de parkeerplaats ook vol! Wij staan er nu met zijn tweeën.
Na het eten wilden we nog even naar de opgravingen lopen. Maar bij het toegangshek konden we hier niets van zien. En na een half uur zou het hek worden gesloten. Dus was er weinig tijd voor een bezoekje en wat nog erger was, het houten paard was weg voor restauratie. In de reisgidsen stond dat de opgravingen zelf niet zo spectaculair zijn, dus dat laten we maar zitten.
We zijn nog door het dorpje gelopen en 's avonds op de camping naar uitzending gemist gekeken naar de kroning van Willem Alexander.

1 mei
Om half tien vertrokken we, niet naar Burhanye maar een bestemming verder, naar Bergamo. Het is weer lekker warm, zo'n 26 graden en het wordt nog steeds wat warmer. De wg is hetzelfde als gisteren, erg wisselend van kwaliteit. Langs de weg zie je allemaal armoedige hutjes waar men artikelen verkoopt en is er kans dat er schapen, koeien of ezels over de weg lopen. Onderweg koffie gedronken en om even over twaalf uur bij een strand gelunched.
Via een binnendoorweggetje het laatste stuk naar Bergamo gereden. Hier was het heel mooi. Veel bergen en bos. Ook kon je merken dat het 1 mei was want hier zag je heel veel mensen die hun verblijf onder de bomen hadden opgezocht.
Wij vonden ook nog een mooie plek waar niemand stond en gingen daar koffie drinken. We zaten net of daar kwamen twee Turken op een brommer aan die ons vriendelijk gedag zeiden, bij ons kwamen zitten en op een trommel en viool gingen spelen en zingen. Ondertussen leerden we ook nog wat turkse woorden. Toen ze weer weggingen na een bak koffie en een fooitje zijn wij nog heel even gebleven en daarna doorgereden naar de camping in Bergamo waar we om vier uur aankwamen. Het is nu vast wel 30 graden maar in de schaduw en met de wind is het goed uit te houden.
's Avonds zijn Bert en Klazien eerst wezen skypen en na de koffie hebben we nog een spelletje geklaverjast. De ladys hebben weer gewonnen. De stand is dus nu 2-2.

2 mei
Gisteren hadden we al van Duitsers op de camping gehoord dat we niet met de camper naar de parkeerplaats boven bij het Pergamon moesten gaan, smalle weg en veel tegemoetkomende taxi's. We hadden bij de campingeigenaar geïnformeerd en die raadde ons aan om een taxi vanaf de camping te nemen. Kosten TL 20 voor z'n vieren. Er is ook de moogelijkheid om met de kabelbaan naar boven te gaan maar dan zijn we TL 12 pp kwijt en we moeten dan ook nog naar de parkeerplaats rijden.
Dus om 9 uur bestelden we een taxi en om kwart over negen stonden we bij het Pergamon. Dit is een berg van zo'n 300 meter hoog waarop de resten van een oude stad staan met paleizen, tempels, amphitheaters enz. Heel interessant.
De meeste mensen bekijken alleen het bovenstuk, de acropolis, maar wij zijn langs de oude resten van de stad helemaal naar beneden gelopen en kwamen uit in oud Bergama, waar we nog wat door oude straatjes hebben gelopen totdat we aankwamen bij de ruïne van de rode baseliek.
Vervolgens door de winkelstraten richting camping gelopen, 4½ km. Onderweg een broodje kebab gegeten. Tegen tweeën waren we weer op de camping. Ondertussen was het weer flink heet geworden. In de schaduw en de wind was het wel lekker en totdat we gingen eten hebben we dan ook niet veel meer gezien of gedaan.
Na het eten nog buiten geklaverjast. De dames wonnen beide potjes. Stand heren-dames 2-4

3 mei
Vanmorgen om 9 uur vervolgden we onze reis, niet naar Kusudasi maar naar een camping dicht bij Efese nl. in Selcuk. Om iets over 12 uur kwamen we daar aan.
Vanuit de verte zagen we al een kasteel op een heuvel liggen en de camping ligt net aan de andere kant van de heuvel onder het kasteel. Hier zit je net buiten de plaats in de landerijen en het centrum is op loopafstand.
Om 3 uur zijn Els en ik naar Selcuk gegaan. In het boek hadden we gelezen dat er een museum was waar de oudheden van Efese werden getoond. Onderweg kwamen we langs de toegangspoort tot het fort - gesloten - en de resten van de St. John baseliek. De overlevering wil dat de apostel Johannes hier met Maria zou hebben gewoond. Wij zijn de opgravingen wezen bekijken. Op de camping hadden we al ooievaars zien vliegen en we zagen boven op een oude pilaar een ooievaarsnest.
Na het bezoek informeerden we bij de kassa waar het museum was, maar dat is dit jaar wegens restauratie gesloten.
Nog even verder het plaatsje ingelopen en een brood gekocht. Op de terugweg naar de camping kwamen we Klazien en Bert tegen. Die gingen ook nog wat kopen.
Na het eten nog buiten geklaverjast. Maar het wordt nu wel wat frisser. Dus hebben we maar een spelletje gedaan voordat we om 10 uur naar onze campers gingen. De mannen hebben de achterstand iets verkleind, stand 3-4.

4 mei
Vandaag naar het oude Efeze. Bij de camping gevraagd hoe duur dit met een taxi zou zijn. Men vroeg TL 90. Dat vonden we veel te veel voor die kleine 5 km. Dus maar de pas er in gezet. In het dorp kwamen we een man tegen die goed engels sprak en die vertelde dat we ook met een busje konden. Er rijden minibusjes, haltes zijn er niet maar je moet gewoon je hand opsteken als je er een ziet. Dat hebben we dus gedaan en toen waren we met zijn vieren voor TL 10 klaar.
Om tien uur waren we in Efeze. Er is nog veel overgebleven en ook hele stukken gerestaureerd, zoals de bibliotheek (zie foto). Het was wel erg druk van toeristen en ook hele scholen kwamen hier op af. We hebben tot over 12 uur hier rondgelopen. We waren toen bij een andere uitgang. Met Klazien en Bert haddewn we af gesproken dat ieder op eigen gelegenheid naar de camping zou gaan. Zij vertrokken iets eerder dan wij want we zagen ze daar nog net. Wij zijn in de schaduw van een boom en op oude stenen ons brood eerst op wezen eten.
Wij besloten ook te gaan lopen want de minibusjes kwamen niet langs deze ingang en anders moesten we eerst weer een km terug lopen. Na een stukje over het asfalt te hebben gelopen zagen we een zandpad tussen de landerijen door en dit kwam heel mooi uit in Selcuk. Dit was een half uur lopen. Daarna moesten we nog wel naar de andere kant van het dorp. Hier was ook een grote markt en we hebben hier voor een aantal dagen groente gekocht. He stikte werkelijk van de groentenkramen. De andere kramen zijn we geen eens langs geweest.
Om half drie konden we onze benen op de camping laten rusten.
Na het eten hebben de mannen hun achterstand goedgemaakt. Halverwege zijn we wel naar binnen gegaan om het potje af te maken omdat we het te fris vonden.

5 mei
Vandaag een korte reis, niet meer dan een half uur. We gaan nu naar Kusadasi aan de Egeïsche zee.
We hebben vanmorgen heel kalm aangedaan en vertrokken pas om een uur of elf van de camping. En om half twaalf waren we op de camping in Kusudasi. Kusudasi is echt een toeristencentrum, grote hotels aan de boulevard. De camping ligt net achter een of ander hotel-restaurant. We wilden wel een plaats in de schaduw en staan nu op plaatsen voor vaste caravans die niet bewoond zijn. In de schaduw is het wel lekker.
Om vier uur zijn we nog even een stukje langs de boulevard gelopen. Je hebt ook zicht op de haven waarin een grote cruiseboot lag. En Els zag ook mensen in zee zwemmen. Dus toen we weer terug waren op de camping ging Els nog even naar het strand om te zwemmen en voordat we met Eveline gingen skypen. Ik begon vast aan het eten. Maar Els was zo terug want het water vond ze maar vies. Er is wel een opgespoten zandstrand maar dat verandert al gauw in stenen met wier enz. Dus is ze maar onder de douche gaan staan.
Bert en Klazien kwamen ook terug van hun tippel. Zij warebn veel verder geweest, naar het duiveneiland. Maar daar kon je niet op maar ze hadden nog wel wat strandjes gezien met schoon water.
Om 6 uur Turkse tijd geskypt met Bastiaan en Eveline.
's Avonds ineens een geweldig getoeter in de straat en dat bleef maar doorgaan. We zijn naar de boulevard gelopen en het bleek dat Galatasseray voetbalkampioen van Turkije was geworden. Allemaal jongerern die rondjes reden over de boulevard met vlaggen uit de auto en maar toeteren. Verder hoorde je overal discomuziek en de dreunende bassen hoorde je nog om twee uur 's nachts. Verder hadden we veel muggen in de camper en zijn we de hele nacht wel bezig geweest om weer een mug te vangen.

6 mei
We hadden geen zin meer aan de herrie in Kusadasi. 's Morgens lopend boodschappen gedaan bij een supermarkt een paar honderd meter verderop, koffie gedronken en daarna naar een natuurreservaat het Millipark zo'n 30 km zuidelijker. Voor de toegang in het park moet je wel entree betalen voor onze campers is dat TL 40.
We zochten naar een strandje bij de zee. Het eerste zandstrand waren we al voorbij gereden en dat leek ook heel druk. Het tweede strand gaf geen mogelijkheid om in de schaduw te zitten. Wel zagen we hier al wilde zwijnen lopen. Die werden bij het restaurantje gevoerd. Bij de derde afslag naar beneden zagen we een plek waar de auto's in de schaduw konden staan en een plek onder de bomen om te zitten en de zee aan de andere kant van de weg. Het was wel kiezelstrand.
De meisjes zijn wezen zwemmen en snorkelen. De jongens hebben zitten lezen. Bert ging nog even wandelen en kwam met het volgende bericht: Het is niet toegestaan om in het park wild te kamperen, je moet er voor 19 uur uit. Maar ik heb met iemand van het strandtentje gesproken en die zegt dat we hier wel bij de strandtent mogen staan.
Om een uur of vijf zijn we naar de strandtent gereden maar toen moest er nog toestemming worden gevraagd aan de baas en aan de politie en we moesten ook nog een flink bedrag betalen. Bert en Klazien trakteerden op de Turkse maaltijd die we tegoed hadden voor onze verjaardag.Ook hier liepen de zwijnen over het terrein. Ook een moeder met jongen.
Na het eten zijn we nog een stukje langs de kust gaan lopen. We wilden naar het laatste strand maar de zon zakte al snel boven het Griekse eiland Samos, wat maar 300 meter vanaf de kust ligt en dus gingen we maar weer terug. In het schemerdonker kwamen we op het pad nog een grote beer tegen.
Terug bij de camper nog een tijdje buiten gezeten, ondergespoten met anti muggenspray. Het was wel een mooi gezicht als je de wilde zwijnen in het donker langs de zee zag lopen.

7 mei
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan en weggereden van onze overnachtingsplek. Dichtbij staat een kloof aangegeven en daar willen we gaan wandelen. Om acht uur liepen we daar al. Nu was de kloof niet zo heel spectaculair. Pas op de terugweg toen we naar beneden liepen zagen we dat er echt wel een kloof was. Het pad is totaal 15 km lang en loopt van de noordkust naar de zuidkust van het schiereiland. Onderweg zag Klazien nog een hele mooie zwam.
Na vier km vonden we het wel welletjes en zijn weer terug gegaan. We waren toen bijna bij het hoogste punt. Totaal hebben we dus acht km gelopen.
's Middags zijn we naar het eerste zandstrand gereden en zijn daar tot een uur of vijf gebleven. Daarna zijn we naar een camperplek in een heel klein dorpje Priene gegaan. Na het eten zijn Els en ik nog even gaan lopen. Een oud vrouwtje zat in kleermakerszit op de grond en waarschijnlijk haar dochter ernaast op een stoel. Het vrouwtje wenkte Els dat ze naast haar moest komen zitten en begon in het Turks tegen haar te rebbelen. Els deed net alsof ze het een en ander verstond en kletste in ik weet niet wat voor taal terug.
In een touristenwinkel nog een paar kaarten gekocht en die eigenaar wilde ons ook nog eigengemaakte waxinelichthouders van onyx verkopen. Het zag er wel mooi uit maar veel te duur, zelfs als de prijs de helft was van wat aangegeven is.
Terug bij de camper stond de koffie al klaar en hebben we nog een potje geklaverjast. Stand 5-4 voor de mannen.

8 mei
Iets over negenen vertrokken we naar Pamukkale, bekend om zijn kalkrotsen. Het is niet zo heel warm, er is flinke sluierbewolking waar de zon met moeite doorheen komt.  Eén tussenstop voor de koffie en om half een kwamen we in Pamukkale aan.Van verre zagen we al de witte kritrotsen. We sloegen iets te vroeg af voor de camping die we hadden uitgezocht en werden meteen aangeklampt door een Turk die zei dat hij een veel mooiere campingplek voor ons had. We staan nu bij een hotel op een klein grasveld en hebben de beschikking over twee zwembaden. Er is stroom en internet en dat allemaal voor TL 30. Els heeft tot half vier liggen slapen en ik heb na mijn dutje het verslag van drie dagen geschreven.
Straks gaan de dames het zwembad in. Bert zegt dat hij al geweest is maar wij twijfelen er aan. Het zal wel de douche zijn geweest.
Tijdens het eten begon het een beetje te regenen, dus moesten we de laatste happen binnen opeten. Na het eten nog geklaverjast. De mannen lopen verder uit. Stand 6-4

9 mei
Het is bewolkt als we vanochtend om 9 uur op weg gaan naar de kalkrotsen. Een van de drie ingangen ligt ongeveer 200 meter vanaf de camping. Deze ingang wordt niet gebruikt door de groepen die met bussen komen, maar is eigenlijk in onze ogen de mooiste. Je begint dan onderaan de krijtrotsen en loopt dan helemaal naar boven. Zo gauw je bij de witte kalk komt moeten de schoenen uit en moet je blootsvoets verder over de kalkrotsen waar het water over stroomt. Om 9 uur gaat het park pas open en we waren dus een van de eerste bezoekers.
Het is een bijzonder ervaring om daar te lopen en dit verschijnsel te zien. Toen we boven kwamen was het wel drukker van de groepen die daar al waren aangekomen met de bussen.
Boven de kalkformatie kom je op een plateau waar de resten staan van gebouwen uit de Romeinse tijd tot ongeveer 500 na Christus. Hier vind je graftomben, resten van een kasteel, een hele zuilenstraat en een amfitheater en nog veel meer. Ook zag Els nog een heel aparte paarse bloem.
Toen we alles zo'n beetje gezien hadden zijn we dezelfde weg over de kalkrotsen naar beneden gegaan. In het dorp nog brood gekocht en om half een waren we weer terug op de camping. Na het eten begon het te miezeren dus de middagrust hebben we maar binnen gedaan. Om half drie werden we gewekt door het onweer en een stevige bui.
Klazien en Els zijn nog even, na de bui, het dorp ingegaan terwijl ik het verslag zit te schrijven. Klazien had bij een vuilnisbak een mooie bus zien liggen, vanavond wil ze die ophalen.
Na het avondeten eerst koffie en een potje klaverjassen, de mannen hebben weer gewonnen. Stand 7-4. De dames worden er hopenloos van!
Daarna zijn we om 10 uur het dorp weer ingelopen. De krijtrotsen worden 's nachts ook verlicht. En Klazien zag de bus nog liggen en heeft die meegenomen. Ze moest nog wel het hele dorp door met de bus in haar hand.

10 mei
Vandaag weer een reisdag. We gaan naar de Saklikentkloof, zo'n  280 km zuidelijker. Vanmorgen vroeg een strakblauwe lucht maar in de loop van de morgen veranderde dat en werd het steeds meer bewolkt. Dat was wel jammer want we kwamen bij hele hoge bergen, maar de toppen waren vaak in de wolken verdwenen. Als het opklaarde zagen we wel plakjes sneeuw en we meenden zelfs een gletscher te zien, maar dat kan ook wit puin in een rivier zijn geweest.
Om half drie kwamen we in het dorpje Saklikent aan. Je mag daar overal vrij kamperen. We staan nu bij een drinktentje op een parkeerplaats. We hebben daar eerst maar wat gedronken, de mannen koffie en de vrouwen uitgeperst sinaasappelsap in een heel grote bierpul. Er gingen wel 5 sinaasappels in.
Vervolgens zijn we nog even door het dorpje gelopen. Het is een en al souvenirkraam en restaurantjes. En sommigen zijn heel mooi met bloemen langs een riviertje en van die matjes waar je op kunt  zitten of aanliggen.
Na het avondeten weer buiten zitten klaverjassen. Maar nu een oproep voor het thuisfront. Ondersteun de vrouwen!!! Zij zijn erg triest en dreigen af te haken. Ze hebben alweer twee potjes verloren en snappen niet dat zij zulke slechte kaarten krijgen. Stand 9-4

11 mei
Vanmorgen trokken we allebei onze zwemkleren aan. We wilden een stukje door de kloof lopen maar dan moet je ook door het ijskoude water lopen.
Om tien uur vertrokken we met ons vieren naar de kloof en na het betalen van TL 5 pp konden we dan verder. De eerste paar honderd meter ging over een houten bruggetje maar daarna kwam je bij het stuk waar je door het water moest gaan. Daar stond een gids die vertelde dat het water hoog stond. Het eerste stukje ging nog wel, tot net boven je benen maar verderop was het borsthoogte en het water stroomde nogal snel. Dus daar hebben we ons maar niet aan gewaagd.
Terug bij de camper zijn Els en ik, omdat we toch de badkleding al aan hadden maar in de douchehokjes gekropen die daar staan. Kranen afgeschermd door hangende doeken.
We hadden besloten om daarna naar Kas te gaan. We hadden gezien dat op de parkeerplaats onder de onze bussen werden gewassen door de chauffeurs en onze campers zijn ook wel heel erg vies, dus na de koffie daar naar toe gereden. Maar helaas het water was op! Er kwam geen water meer uit de kraan. Onderweg zagen we langs de mooie weg die we reden en waterbak met stromend water en hier hebben we het ergste vuil van de camper afgespoeld. Hoog in de bergen nog even gegeten en daarna door naar Kas waar we om half twee aankwamen. De camping staat aardig vol want er is een groep campers die hier een paar dagen verblijft.
's Middags zijn we nog naar het oude Kas gelopen, zo'n 4 km verderop. Een leuk stadje met leuke winkelstraatjes en restaurantjes. We zijn met een taxibusje weer naar de camping gereden.

12 mei
Weer een lange reisdag. Dus vroeg op en om half negen vertrokken we vanaf de camping. Het eerste stuk ging over bergen, heel mooi. En ook de eerste stukken langs de zee zijn prachtig. Bij Antalya kom je meer in de vlakte. Antalya zelf is een en al flat en hotel om zo te zien. Dat trekt ons niet.
Voor Manavgat zijn we even van de hoofdweg afgeweken voor het middaggebed waar de moskee ons voor opriep. We staan bij een verlaten(?) huisje, waar Els o.a. moerbeivruchten zag hangen. In Manavgat wilden we eerst nog naar de waterval maar die konden we niet vinden dus maar door naar de camping die 14 km voorbij Manavgat ligt. Ook deze camping staat vol met een Italiaanse groep. We staan nu vlak aan zee.
Els is nog even voor het koken naar het strand geweest en ik tijdens het koken. Na het eten hebben Els en ik nog twee spelletjes Carcassonne gespeeld, allebei door Els gewonnen, daarna gezamenlijk koffie en toch nog geklaverjast. Ieder een potje gewonnen. Stand 10-5

13 mei
Vannacht heeft het geonweerd en geregend en ook om acht uur kletterde het weer. We zijn maar een tijdje op bed blijven liggen en hebben voor het douchen ontbeten. Dit ook omdat de Italiaanse groep vanmorgen vroeg weer vertrok en één douche voor de mannen en éen voor de vrouwen is niet veel.
Daarna zijn Els en ik langs het strand gaan wandelen. We dachten in de verte een dorpje te zien en we hadden voor tussen de middag brood nodig. Maar wat we voor een dorp hadden aangezien bleen een all-inclusive resort te zijn. Dus geen brood te koop!
Op de terugweg kwamen we het andere bekende stel tegen. We konden die meedelen dat we ook voor hen nog geen brood hadden, maar we wilden het nog wel proberen bij wat andere huisjes die we zagen. Ook dit waren vaak appartementen maar we zagen wel weer een vrouw met een koe lopen. En bloeiende cactussen.
En we vonden ook nog een market met brood. Dus met vier broden gewapend kwamen we tegen enen weer terug op de camping.
Na de middagrust nog weer even langs de zee gelopen naar de andere kant. Ook hier veel ligstoelen bij hotels maar geen een bezet. Het seizoen moet nog beginnen.
Na het eten eerst met Els een potje scrabble gespeeld. Dick heeft gewonnen en met z'n vieren geklaverjast met winst voor beiden. Stand 11-6

14 mei
Vandaag een lange tocht. De afstand is maar 300 km maar tomtom gaf al aan dat het meer dan 5 uur zou duren en dat zonder rust. Dus om negen uur vertrokken wij naar het meest zuidoostelijke puntje van onze reis. Het was na Alanya weer prachtig, door de bergen en langs de kust. We zaten soms wel 200 meter boven de zee die zo te zien vlak onder ons lag. We hadden ons echter wel een beetje verkeken op de afstand die we moesten rijden tot de volgende benzinepomp, maar gelukkig ging dat ook net goed. Ik schat dat we nog 2 liter diesel hadden toen we bij de pomp waren.
Onderweg zagen we nu steeds stalletjes waar ze bananen verkochten en we zagen ook veel bananenkwekerijen en plantages.
Nu staan we op een heel mooie camping aan zee. Hier is het niet zo toeristisch met hoge flatgebouwen en hotels. Dit lijkt meer Grieks.  
Na het eten nog een potje geklaverjast. De mannen waren weer de baas, dus nu 12-6

15 mei
Vandaag een hele luie dag. Om half negen zaten we lekker in de zon voor de camper te ontbijten. Daarna geprobeerd hoever we in westelijke richting konden lopen maar we kwamen de camping niet af. Verder zijn Els en ik niet verder gekomen dan in de zon en schaduw te zitten. Bert en Klazien zijn nog naar Tasucu gelopen - 5 km verderop - maar op de terugweg hadden ze het geluk dat de man van de receptie ze mee nam naar de camping. 's Middags zijn Klazien en Els nog gaan zwemmen. Els zag met de snorkel nog vissen.
's Morgens hadden we ook nog op de camping geïnformeerd hoe we naar het vogelgebied konden gaan. De eigenaar raadde het af om met de camper te gaan want hij zei dat dat onveilig was. Het beste was om een taxi te nemen. Voor TL 50 voor zijn vieren bleef de taxi ook nog wachten en bracht ons dan ook weer terug. Heen en terug is het 16 km rijden. Dus dat hebben we maar gedaan. De chauffeur liep zelfs mee naar de uitkijktoren. Heen had hij de auto bij een verkeerd weggetje geparkeerd en moesten we door de lage struiken naar de toren lopen. Toen we op de toren waren ging hij de taxi halen.
Bovenop de toren had je een mooi uitzicht over het gebied, maar veel vogels zagen we niet en zeker niet dichtbij. Wel wat pelikanen, een purperreiger en zilverreiger en wat eendensoorten gezien.
Eenmaal terug op de camping nog samen koffie gedronken en daarna ben ik het verslag gaan schrijven.

16 mei
Vandaag weer een lange reisdag. Meer dan 300 km en dan gaan we ook nog over een wat kleinere weg. Eerst in Tasucu onze boodschappen gedaan en om half tien gingen we dan echt van start. Toen we de koffie net op hadden zagen we een kudde schapen aankomen met een schaapherder. De laatste vond het maar wat mooi om op de foto te komen. Het eerste stuk door de bergen was heel mooi. En ook later toen het landschap veranderde en er geen bomen meer stonden maar hooguit struikjes was ook apart.
We vonden ook een prachtige plek voor de middagpauze. Maar daarna was het gedaan met de mooie natuur. We reden over een hoogvlakte, bijna zonder bomen, wel landbouw maar de gewassen zijn nog niet zichtbaar en alles heel stoffig.
Om drie uur nog thee en koffie en een plaspauze. Daarna raakten we de weg een beetje kwijt. De Tomtom is niet erg accuraat. We moesten rechtdoor maar in werkelijkheid hadden we de keus uit links- of rechtsaf. We kozen voor het laatster maar na een paar kilometer veranderde de weg in een onverharde weg en werd steeds smaller en werd tenslotte een eensporig zandweggetje tussen de landerijen. Toen we aan het overleggen waren wat te doen kwam er een tractor aan en de bestuurder wist ons duidelijk te maken dat als we rechtdoor gingen we wel weer goed uit zouden komen. Verderop veranderde het weggetje weer in een breder pad. En vlak voor het dorp Sultanhany kwamen we weer op de asfaltweg. In het dorp stond de campingeigenaar al te wachten om campers e.d. op te vangen want de coördinaten van de camping staan midden in het dorp aangegeven. Achteraf bleek dit toeval hij had net getankt!
De eigenaar vroeg of we vanavond bij hem in het restaurant kwamen eten want er werd speciaal gekookt voor een groep Nederlanders die ook op de camping staan. Dat hebben we maar gedaan. Een 5-gangen diner voor TL 26 (oftewel 12 euro). De drankjes waren niet inbegrepen.
Na het eten nog geklaverjast. De Mannen hebben weer gewonnen. Stand 13-6

17 mei
Toen ik vanmorgen de tafel buiten aan het dekken was vroeg de campingeigenaar of we ook van het Turks ontbijt gebruik wilden maken. Het was gratis maar we hadden alles al klaar. WEel heb ik daarna nog een pannenkoek meegegeten.
Daarna zijn we Sultanhany ingelopen om de grootste Kervansaray van Turkije te bekijken. Dit is een grote ommuurde marktplaats met slaapverblijven enz. Het is gebouwd in de jaren tussen 1200 en 1300. Vervolgens zijn we door het dorp teruggelopen. Er was ook markt en we hebben nog het een en ander ingeslagen aan groenten en fruit. Ook nog bij een cafeetje coffie gedronken. Bij de café's zitten alleen maar mannen dus Klazien en Els hadden wel bekijks. Els heeft zels het e-mail adres van de marktkoopman op de foto gekregen!
's Middags rustdag en na het eten buiten geklaverjast. Maar ineens moesten we vluchten naar de camper want we kregen hele dikke spetters en later begon het te onweren. De vrouwen hebben twee potjes gewonnen, stand 13-8

18 mei
Na het ontbijt heb ik nog even vers brood gehaald om klaar te maken voor onderweg en daarna op stap naar Cappadocië. In het boekje van Ineke hadden we gelezen dat er langs de route die we moesten rijden, in Acigöl, een onderaardse stad was die bezichtigd kon worden. De plek hebben we wel gevonden maar de stad was wegens instortingsgevaar al een paar jaar gesloten.
Dan maar verder naar de camping bij Orthisar. Het landschap werd steeds indrukwekkender en vlak voordat we bij de camping waren hadden we een geweldig uitzicht over een spectaculair landschap (zie foto).
Om half een waren we op de camping. Na het eten en de rust zijn Els en ik even een stukje gaan wandelen. Tegenover de camping is een rotskerk en die hebben we bezichtigd. Je kreeg een zaklamp mee om je bij te schijnen in donkere ruimtes, gangen en trappen. Heel bijzonder zijn ook de molenstenen waarmee gangen konden worden afgesloten en geopend vanaf de binnenkant omdat daar extra toegangen gemaakt waren om de steen te kunnen verrollen. Na het kerkbezoek nog een stukje door de vallei gewandeld. Maar deze route liep aan twee kanten dood.
Na het eten geklaverjast. Elk een potje gewonnen. Stand 14-9

19 mei
Vanmorgen de wandelschoenen aan en op pad door een hele mooie kloof. Overal zie je mooie steenformaties en overal sporen van oude bewoning. Deze wandeling, die direct naast de camping start, is een bekende wandeling in de streek want er werd ook net een hele groep met de bus afgezet en de plaatselijke bevolking profiteerd hiervan mee. We kwamen al gauw bij een stalletje waar we gedroogd fruit en noten hebben gekocht. Een eind verderop zat iemand met drankjes, thee, koffie , sinaasappels om te persen maar ook wijn was mogelijk geweest. Wij hebben ons daar op de kussens neergevleit en koffie en sap gedronken. En je bleef maar foto's maken van al het moois.
Bij Cavusin hebben we afscheid genomen van Klazien en Bert, die gingen lopend via een andere weg naar de camping en wij wilden met de bus. Maar we hadden nog bijna twee uur voordat die ging dus hebben we het oude gedeelte van deze plaats nog bekeken. Hier waren heel veel rotswoningen. In een ervan hebben we ons brood opgegeten. Daarna naar de bus maar we pakten niet de goede die doorreed naar de camping. Dus vanuit Göreme zijn we ook weer naar de camping gelopen, ongeveer 1½ km.
Om een uur of twee waren we weer op de camping. Na de middagrust dit verslag geschreven.
Na het eten zijn Bert en Klazien nog even wezen wandelen en toen ze terug kwamen hadden wij de koffie klaar. Nog een potje geklaverjast, gewonnen door de lady's. Stand 14-10. Daarna vroeg naar bed want morgenochtend heb ik om even over half vijf ga ik met Klazien op pad.

Vandaag drie foto's maar het was moeilijk kiezen. Maar of iemand alle foto's ziet die we geschoten hebben zal zien? Ik denk dat het wel wat uithoudingsvermogen vraagt.

20 mei
Om kwart over vier liep de wekker af en ging ik het bed uit om me aan te kleden. Een dikke spijkerbroek en een fleecejack waren wel nodig. Buiten stond Klazien al te wachten en gingen we naar de ingang van de camping waar we opgehaald zouden worden voor de ballonvaart. Het busje kwam precies om 4u40 aanrijden en even leek het er op dat wij vandaag de enigen waren vanaf de camping, maar even later kwam er nog een Zwitsers stel en een stelletje met twee kleine kinderen, iets jonger dan Marit en Iris. De kleinste had moeder tijdens de vlucht in een draagdoek.
Met het busje reden we naar de plek waar onze ballon zou opstijgen. Hier stonden al veel meer busjes klaar bij een restaurant waar we koffie en een broodje kregen. Ondertussen zagen we hoe de ballonnen klaargemaakt werden voor de vlucht. Er waren van verschillende maatschappijen ballonnen, totaal wel een stuk of vijftig.
Om half zes gingen we de lucht in. Je zit dan met 24 passagiers in een ballon. Een heel mooi gezicht al die ballonnen. En ook heel spectaculair was de vlucht. Soms ging je hoog en dan weer laag door een kloof en raakte de mand bijna de toppen van de bomen of leek het alsof je tegen de rotsen zou vliegen. Een mooi gezicht om het gebied ook vanuit de lucht te zien.
Om half zeven gingen we landen, op een andere plek dan waar we waren opgestegen. Net voor de landing gebeurde er met een andere luchtballon een ongeluk. Die ballon klapte dicht en kwam flink hard op de grond terecht. Later hoorden we dat er een dode en 16 gewonden waren. Wij landden wat verderop en kwamen heel zacht neer. De kar waar de ballon weer op vervoerd moet worden naar de thuisbasis werd naast de mand gezet en daarna ging de ballon nog even omhoog om op de kar te worden neergezet. Toen kon iedereen uitstappen en kregen we een certificaat en een glas champagne. En toen weer met het busje naar de camping waar we om zeven uur aankwamen. Els lag weer in bed. Ze was er wel uit geweest om foto's te maken vanaf de camping van de ballonnen.
Na het eten zijn Els en ik gaan wandelen via een omweg naar Göreme. Het geld was door de ballonvaart bijna op dus moest er nodig wat worden bijgepind. De campingbaas had een mooie route voor ons van twee uur naar het stadje. Ook nu konden we het weer niet laten om niet te fotograferen. Helaas toen we in het stadje waren zagen we de bus net aankomen die naar de camping ging, maar we hadden nog geen bank gezien dus was het of twee uur wachten of toch maar weer de helling oplopen naar de camping. Eerst in het stadje ons brood gegeten op een bankje en nog wat boodschappen gedaan en daarna toch maar langs de weg naar de camping. Klazien en Bert waren naar een ander plaatsje gelopen om inkopen te doen.
's Middags hebben wij niet veel meer gedaan. Bert en Klazien zijn weer op pad gegaan terwijl ik dit zit te schrijven. Met Els nog een potje scrabble gespeeld. Ik heb gewonnen.
's Avonds gingen Klazien en Bert skypen met hun kinderen en Els en ik hebben Carcassonne gespeeld en dat wint Els bijna altijd. Na de koffie direct naar bed want het was een lange dag.

21 mei
Vanmorgen om tien uur stonden we bij de ingang van de camping te wachten op de bus die we zouden nemen om naar Zelve te gaan. Daar aangekomen zijn we een mooie wandeling gaan maken naar Cavusin, waar we vanaf de camping op zondag ook al heen gegaan waren. Onderweg zagen we weer hele andere rotsformaties, de zogenaamde elfenschoorstenen. Pilaren met een hoed er op van een ander harder gesteente. Heel mooi.
Onderweg koffie voor de haren, sinaasappelsap voor de dames en ayran voor Klazien gedronken. En even verderop onder de schaduw van een boom ons brood opgegeten. Toen we bij Cavusin waren zagen we net het busje weer aankomen. Wij roepen en inderdaad bleef hij op ons wachten en konden we direct mee naar de camping waar we om kwart voor twee aankwamen. Als we deze bus hadden gemist dan hadden we twee uur moeten wachten.
Op de camping is Els eerst gaan zwemmen in het zwembad. Nu heeft ze spijt dat ze dat niet elke dag heeft gedaan.

22 mei
Vandaag vertrekken we van de camping. Els en ik gaan iets eerder naar het dorp omdat we voor de buurvrouw en buurman boodschappen gaan doen in het dorp. De buurman heeft een aantal dagen met een ernstige longontsteking in het ziekenhuis doorgebracht, maar hij wilde daar niet langer blijven. Verder weigert hij ook om peniciline te nemen.
Om half tien vertrokken we vanaf Goreme naar Ihlare, waar een kloof is waar je door kunt lopen. De hele kloof is 18 km lang. Tegen twaalven kwamen we daar aan en hebben eerst maar brood gegeten dan hoefden we dit niet mee te nemen. Daarna zijn we gaan wandelen, ieder stel in zijn eigen tempo. Wij hadden niet zo'n haast en zijn nogal eens gaan zitten. Klazien en Bert zijn de kloof een aantal km doorgelopen totdat ze bij de volgende ingangsmogelijkheid van de kloof waren. Hier hebben zij op bankjes uitgerust.
Net nadat wij de rotskerk de Kokar Klise bekeken hadden, heel mooi beschilderd kwamen we Bert en Klazien tegen die weer naar de camper gingen. Wij zijn nog een stukje doorgelopen en op de terugweg hebben we nog even in het gras gelegen. Even over vier uur waren wij weer bij de camper.
Vervolgens zijn we naar Derinkuyu gereden waar een onderaardse stad is die we morgen gaan bezoeken. We staan hier op de parkeerplaats en blijven hier overnachten. Wel heb je wat last van verkoopsters maar na het geven van 1TL lieten ze ons met rust. Na zeven uur zijn ze trouwens niet meer met de handel bezig want dan is de stad gesloten.
's Avonds hebben we een nieuw spel geleerd, drummen genaamd. Na een proefpotje een serieuze poging, gewonnen door de mannen.

23 mei
Vanmorgen eerst de onderaardse stad bezichtigd. We waren er om half negen en zijn dan de eerste bezoekers. Van de Duitse buren op de camping bij Orthahisar hadden we gehoord dat je daar niet laat aan moest beginnen want de gangen zijn nogal nauw en als je de groepen in de bussen tegenkomt dan is het dringen geblazen.
De onderaardse stad is heel indrukwekkend. Deze is bewoond geweest van 2000 voor Christus tot 600 na Christus en bestaat uit 8 woonlagen en gaat wel tot 60 meter diep de grond in. Er konden wel 4000 mensen wonen. Ze bouwden de stad voor bescherming van zichzelf. De uitgehakte stenen konden ook niet in de buurt worden gedumpt want dan viel het ook op dat daar wat gebouwd was.
Men had een heel systeem gemaakt van ventilatieschachten en afsluitingen met molenstenen die alleen vanaf de binnenkant geopend en gesloten konden worden. Ook was er een grote badplaats.
Nog even in het dorp brood gekocht en door het sleutelgat de kerk bekeken en daarna de weg gezocht naar Tokluman een plaats aan een meer waar we willen overnachten aan een meer.
We dachten wel binnendoor te kunnen maar het schoot niet op en de Tomtom was ook niet accuraat. Dus ging het ook over grindwegen enz. Om half twee wilden de vrouwen bij een klein meertje blijven maar de mannen wilden verder en dus zijn we toch doorgereden naar Tokluman. Vlak voor dit dorp zagen we een hele groep ooievaars, wel zo'n 50 stuks op een pas omgeploegde akker.
Bij het meer staan we nu bij een picknickplaats. Er is ook een klein strandtentje en daar gaan we vis met sla en brood eten voor TL 10 pp. Dit is trouwens geregeld door een Turk die hier in het dorp woont want de beheerders van de strandtent praten geen woord over de grens. Waarschijnlijk is die man, Erik geheten, opgepiept. We moesten al meteen wat komen drinken. Nog voor het eten kwam Erik weer langs met zijn vrouw en moeder. De laatste wilde graag eens zien hoe een camper er van binnen uitzag. En Erik nodigde ons uit om morgenmiddag bij hem koffie te komen drinken en dan zou hij ons ook de moskee laten zien.
Na het eten zijn Klazien en Els meegevaren om de visnetten uit te zetten. Daarna koffie en een spelletje gedrumd. De mannen weer gewonnen.

24 mei
Vanmorgen wilde Els eigenlijk meevaren om de netten weer binnen te halen, dus stond de wekker op kwart voor zeven. Maar op bed hoorden we het al het was flink gaan waaien, dus zijn we maar blijven liggen tot een uur of negen. Ondertussen had Erik vers brood afgeleverd.
Klazien, Els en ik zijn daarna een wandelingetje gaan maken over landweggetjes tussen de landerijen. Veel bloemen langs de kant. Toen we door het dorp liepen werden we gedag gezegd door een Turkse vrouw en toen ze hoorde dat wij uit Nederland kwamen moesten we direct meekomen om koffie te drinken. Zij hadden 25 jaar in Antwerpen gewoond en ze kon behoorlijk goed Nederlands praten.
Daarna op de camping gegeten en wij even onderuit. We werden gewekt door Klazien want de man van de Antwerpse Turkin kwam ook eens bij de campers kijken. Maar hij was al vertrokken toen wij weer in de kleren waren.
Vervolgens kwam Erik ons halen voor de koffie. Hij is 50 en zijn vrouw 45 en zijn nu al aan het rentenieren. We werden rondgeleid door zijn tuin en een gedeelte van het huis. Binnen moesten de schoenen uit maar er stonden sloffen in allerlei maten om weer aan te trekken. Op het balkon hebben we koffie gedronken en daarna zijn we met de auto naar de moskee gegaan. Toen we daar aankwamen begon net het middaggebed dus moesten we even wachten. Maar na een half uur konden we naar binnen en kregen van Erik uitleg. De imman was er ook maar die sprak geen woord over de grens dus Erik speelde ook voor tolk.
Daarna bracht hij ons naar de camper waar zijn vrouw weer zat met wat andere vrouwen en kinderen die de camper wilden zien. En nadat we gegeten hadden, weer hetzelfde menu als gisteren maar dan bij de camper vanwege de wind kregen we alweer bezoek van Turken, ook uit België maar nu franstalig, die nieuwsgierig waren. Wij zijn in dit dorp een bezienswaardigheid want hier komen eigenlijk geen buitenlandse touristen.
Na de koffie geen spelletje meer. Al dat geklets in zoveel talen is ook vermoeiend.

25 mei
Een groter contrast dan vandaag hebben we nog niet gehad. Vanmorgen om kwart over zeven werd het verse brood alweer afgeleverd. En toen we het ontbijt op hadden werden we uitgenodigd om bij de strandtent een soort pannenkoek met een vulling van ui, tomaten en paprika te komen eten. De vrouw van de baas was daar met twee andere vrouwen aan het bakken. Er werden vandaag veel mensen verwacht. Nu was er nog geen enkele gast. Om negen uur vertrokken we en Erik stond bij zijn huis ons uit te zwaaien.
Via een goede route kwamen we om half een bij de camping in Ankara aan. De camping is niet mooi, een stukje omheind terrein niet ver van een grote weg bij een groot hotel. Douchen en de wc zijn dan in de kelder van het hotel. Er is ook een zwembad en je zou ook gebruik kunnen maken van de sauna.
We besloten maar om nog dezelfde middag Ankara te gaan bekijken en morgen weer verder te gaan. We vinden dit geen plek om lang op de camping te blijven.
En dan nu het contrast met vanmorgen. Met de bus naar een grote stad. En hier loop je dan ineens in de drukte. Wat een verkeer en mensen. Dit hebben we in tijden niet zo gezien. Bij het eindpunt van de bus zijn we naar de citadel gelopen. Deze ligt hoog op een berg. Vlak in de buurt hiervan staan nog oude huisjes uit vroegere jaren en er zijn ook nog wel wat leuke winkelstraatjes en een overdekte - met zeildoek - winkelstraat waar vooral veel bruidsjurken werden aangeboden. Ondertussen een keer ijs gegeten, koffie of een sapje gedronken en aan het eind heerlijk gegeten. Daarna weer met de bus naar de camping - ongeveer 15 km en dat maar voor 7TL voor vier personen! Om half negen waren we ongeveer weer bij de camper. Ieder naar de eigen camper dus geen spelletje meer. Ik ben het verslag gaan schrijven van vandaag maar helaas krijg ik geen verbinding met internet hier.

26 mei
Vandaag weer een reisdag. Boven Ankara kwamen we weer in beboste bergen. We zijn nu bij de Zwarte zee beland in Akçakoca, niet op de camping die in de reisvoorbereiding staat maar op Hamburg camping. De eerste was alleen maar een plek op beton en eigenlijk de parkeerplaats van een hotel. Later kwamen we nog een camping tegen maar die had geen douches alleen koude bij het zwembad in de open lucht. Deze heeft alleen het nadeel dat er geen wifi is maar we hebben een prima plek op gras en in de schaduw en volgens de baas kunnen we misschien zijn netwerk bereiken. En proberen nu verbinding te krijgen met internet.
Helaas lukte dit niet. 's Avonds zijn we met de computers naar een strandtent gegaan en hebben daar thee en koffie gedronken. Je kreeg er een hele schaal met koekjes bij. We konden dus weer sinds lange tijd de mail lezen en het verslag publiceren. Ook nog geskypt met Gerben en Bert en Klazien met Annemiek.

27 mei
Vanmorgen eerst weer wat camping handelingen zoal water tappen en de was doen.
Om 11 uur gingen Klazien en Bert naar het centrum lopen en wij zijn de andere kant opgegaan naar het kasteel. Dit bleek niet veel te zijn, de ruïne van een toren met geen uitzicht. Maar daarbuiten was wel een grote picknickplaats waar je heerlijk kon zitten en een mooi uitzicht had.
's Middags zijn Els en ik naar het centrum gelopen en is Els naar de kapper geweest. Het is vandaag erg bewolkt maar niet koud en dus geen strandweer.
's Avonds maar weer eens geklaverjast. Elk een potje gewonnen. Stand 15-11

28 mei
Vandaag om 9 uur vertrokken we voor een rit van 160 km. Zogezegd een makkie, maar de werkelijkheid was wel anders. De tomtom gaf al aan dat dit 3 uur zou duren maar dan moest je waarschijnlijk net zo hard over de bochtige wegen rijden als de BMW die ons bij een bocht tegenkwam en dus flink zijn stuur om moest gooien om de camper van Bert niet te raken en vervolgens in een slip terecht kwam en weer recht op de camper van ons af kwam, maar gelukkig nog net weer op de goede rijbaan belandde. Hier hadden we wel twee beschermengeltjes.
Maar ook later gebeurde het nog twee keer dat een Turk veel te hard reed en daardoor op de verkeerde helft van de weg terecht kwam.
De tomtom gaf ook niet steeds de hoofdweg aan maar wist wel binnendoor weggetjes maar die waren met een vaart van 40 km nog niet te rijden, ook vanwege de kuilen.
En dan kwam er ook nog bij dat onze camper als we remden daarna een schurend geluid bleef produceren en dit pas na een halve tot één minuut aanhield. We zijn dus ook maar op zoek gegaan naar een garage. Bij een benzine station konden ze ons niet helpen, ook vanwege de taalbarriëre. Verderop bij een garagebedrijf voor tractoren, met de naam Holland, wist men in een dorp verderop een garage waar we misschien konden worden geholpen. En toen we dit bedrijf eenmaal gevonden hadden bleek dat inderdaad het geval. Men had, ondanks dat de communicatie niet lukte maar wij wel met het turkse taalboekje duidelijk konden maken dat de remmen niet goed waren, direct in de gaten dat het probleem bij het linkerachterwiel zat. De remvoering was helemaal versleten. Een passende krik hadden ze niet maar die werd geleend bij een bedrijf aan de overkant. En de remvoering die ze hadden was niet helemaal passend maar alles werd keurig op maat bijgeslepen. Ondertussen kwamen er steeds meer touschouwers. Tenslotte stonden er wel 7 mensen omheen. Na een half uur tot drie kwartier werk was allles weer in orde. En dan de prijs die we moesten betalen - je zou bijna op vakantie naar Turkije gaan om je auto te laten maken - 50 TL, omgerekend 22 euro. Dus een goede fooi kon er ook wel bij.
Daarna op zoek naar de ANWB-camping in Sile die we in de tomtom hadden staan. Maar op die plek was geen camping. Een vriendelijke Turk wilde ons wel een plaats wijzen waar we aan zee zouden kunnen overnachten, maar dat bleek niet bij zee te zijn en na wat bellen van een ander bleek je hier ook niet te mogen staan. Bovendien vonden we het zelf ook geen geschikte plaats. Dus zijn we Sile maar ingereden en bij d haven beland. We zagen een restaurantje en volgens de eigenaar mochten we daar wel overnachten als we kwamen eten. Maar je parkeerde daar langs de weg. Verderop zagen we een doodlopend stuk weg met parkeerplaats en restaurant maar deze eigenaar deed wat moeilijk en toen ontdekten de dames verderop nog een plek waar we volgens omstanders rustig kunnen overnachten. En omdat we weer vlak bij een restaurant staan en het ondertussen al kwart over zes geworden is zijn we daar maar gaan eten.
Na het eten zijn Bert, Els en ik nog even naar de pier gerlopen om  de zon onder te zien gaan - Klazien ging koffie zetten - maar we waren net te laat.
We hebben wel in het restaurant de code van hun internet gekregen dus kan het verslag van vandaag meteen worden gepubliceerd.

29 mei
Vanmorgen zijn we eerst Sile ingelopen  om wat kleine boodschappen te doen. Het is nu helemaal bewolkt. Toen we gisteren door Sile reden was het druk maar vanochtend om half tien zag je er bijna niemand. Het is alleen druk bij de haven waar we staan. De vissersboten kwamen vanochtend om een uur of acht weer binnen. Daarna moeten de netten weer worden schoongemaakt en achtergebleven vis er uit verwijderd.
Ik ben nog een tweede keer naar boven gegaan om de eigengemaakte kaarten voor Marit en Iris te posten.
Daarna zijn we naar een camping aan zee gegaan. De coördinaten waren niet helemaal correct en we zaten aan de andere kant van het dal dan waar de camping was. Een vriendelijke Turk kon ons wel helpen en reed mee in de camper van Bert en Klazien. Maar volgens mij nam hij de binnendoorweg die hij kon lopen. Het was weer een karrenspoor terwijl we vlak bij de camping op een verharde weg zaten. Daarna liep de man langs het strand weer naar zijn eigen woonhuis.
We staan nu aan zee en blijven hier een paar nachten voordat we naar Istanbul gaan. De zon komt nu nauwelijks door de wolken heen. Het lijkt wel wat zonnig maar geen blauwe lucht.
'sAvonds nog twee potjes geklaverjast. Elk weer één gewonnen. Stand 16-12

30 mei
Vandaag een luie dag. Els en ik zijn eerst nog naar het dorp gelopen, omdat het water op de camping niet te vertrouwen is en we moeten voordat we in Istanbul zijn wel een volle watertank hebben, om te kijken of daar een bron was waar je uit kon putten. Maar die zagen we niet. Toen we terug liepen stopte de auto van een van de medewerkers van de camping en die wilde ons wel meenemen naar de camping. Vanaf de camping kwam een andere auto en die man wist te vertellen dat er in een volgend dorp wel een bron was om te tanken.
Verder niet veel gedaan. Klazien en Els zijn nog met de benen in de Zwarte zee geweest maar het was te koud om te zwemmen. Verder in zon of schaduw gezeten of gelegen.
's Avonds maar één potje geklaverjast, gewonnen door de dames! Stand 16-13

31 mei
Vanmorgen reden we al iets na acht uur weg met bestemming Istanbul. Eerst even nog wat boodschappen gedaan en toen op zoek naar een bron met goed water. Bij een tankstation waar Bert zijn lpg-voorraad aan moest vullen gevraagd of daar goed water was maar dat was niet het geval. Er stond wel een taxichauffeur en die wist te vertellen dat er iets terug een bron met goed water was. Natuurlijk reden we fout maar de taxichauffeur kwam achter ons aan om dit te corrigeren. En toen we de kraan gevonden hadden moesten we even wachten want er was al iemend bezig om een aantal 25 literflessen met water te vullen. En de kraan liep niet erg hard, dus duurde het ook wel even voordat wij onze watervoorraad op peil hadden (zie foto). Maar meteen koffie gedronken en daarna naar Istanbul. De laatste tien kilometer in Istanbul ging met een slakkentempo. Het verkeer zit aardig vast. Om half twaalf stonden we op de camperplek. Even eten en rusten en om half twee gingen we de stad in. Van de bezienswaardigheden kwamen we eerst langs de blauwe moskee. Maar er stond een hele rij wachtenden dus de binnenkant hebben we maar even overgeslagen. Daarna naar de Aya Sophia, eerst een orthodoxe kerk, later een moskee en nu meer een museum. Ook daar stond een flinke rij voor de kaartverkoop, maar Nederlanders die we daar troffen zeiden dat dit maar een klein rijtje was, dus zijn we ook maar in de rij gaan staan om naar binnen te kunnen. De kerk is ondanks de ouderdom nog prachtig. Jammer alleen dat men binnen ook met restauratie bezig was en er een heel grote steiger de boel ontsierde.
Na het bezoek nog samen koffie gedronken en daarna zijn we apart verder gegaan. Bert en Klazien naar de blauwe moskee en de bazar en wij naar de Yerebatim Samici, de ondergrondse cisternen die dienstdeden als wateropslagplaats. Daarna zijn wij naar de blauwe moskee gegaan maar nu was de rij nog langer. Misschien morgenochtend vroeg nog een poging om binnen te komen.
Onder het eten dachten we nog om weer even de stad in te gaan maar de benen willen even niet meer dus zal het wel vroeg bedtijd zijn.

1 juni
We gaan apart op stap. Els en ik stonden om kwart voor negen al voor het loket van het Topkapipaleis. Om negen uur ging het pas open maar als je later komt sta je heel lang in de rij. We hebben uitgebreid het paleis en het bijbehorende harem bezichtigd. Totaal hebben we hier drie uur over gedaan - inclusief de koffiepauze.
Vervolgens hebben we in het park ons brood gegeten en daarna zijn we richting rondvaartboot gelopen. Maar eerst kwamen we door de Egyptische bazar, een overdekt winkelcentrum. Om half drie, na een koffiepauze, hebben we twee uur over de Bosporus gevaren. Heel mooi.
Daarna zijn we naar de Rustum Pasa Cami moskee gegaan. De ingang hiervan is moeilijk te vinden. Via een smalle trap kom je daar.
Vervolgens zijn we nog door de grote bazar gelopen voordat we ergens een eettentje vonden. Hier hebben we heerlijk gegeten en zitten praten met eerst Canadezen en later met Brazilianen. Op de terugweg kwamen we weer langs de blauwe moskee en daar konden we direct naar binnen.
Terug bij de camping nog even koffie en daarna naar bed.

2 juni
Vanmorgen regende het. Dat was lang niet gebeurd. Dus de paraplu maar mee. De temperatuur is wel goed je loopt gewoon in t-shirt.
Wij zijn eerrst naar de kleine Aya Sophia gegaan. Een heel mooie moskee. Vanbinnen vinden wij dit de mooiste. Vervolgens door winkelstraten en langs een aantal moskeeën, je kunt ze niet allemaal bezichtigen, naar het universiteitscentrum gelopen. Voordat we daar waren gingen we even koffie en sap drinken en toen kwam de Braziliaan die we gisteren zagen ook langs. Samen hebben we toen koffie gedronken. Nadat hij vertrokken was kwam hij na een korte tijd terug en legde een sleutelhanger voor Els op tafel. Daarna naar de grootste moskee van Istanbul, het Sülemaniye complex. Behalve de moskee zijn er ook nog omringende bijbehorende gebouwen aanwezig.
Vervolgens op zoek naar de resten van een oud aquaduct. Dit is indertijd aangelegd om het Topkapipaleis van water te voorzien uit bergen zo'n 50 km verderop. Toen we dit gevonden hadden bij een parkje was het ook tijd om ons brood te eten. Ondertussen scheen de zon weer.
Daarna rustig naar de camper gelopen en toen we daar na tweeën aankwamen was het wel tijd om te rusten. De rest van de middag gelezen en verslag geschreven en om zes uur met z'n vieren de stad in gegaan om te eten. Daarna nog een gezamenlijke bak en dan naar bed.

3 juni
Vandaag verlaten we Istanbul en gaan weer richting Griekenland. Maar niet in één keer zoals in de reisplanning staat maar we gaan naar de camping buiten Istanbul, zo'n 60 km verderop. Het weer is weer zonn ig dus begonnen we de dag met ontbijt buiten. Om half tien vertrokken wij, Bert en Klazien waren al drie kwartier eerder vertrokken, vanaf de camperplek. Het verkeer in Istanbul viel mee en we zaten al gauw op een doorgaande weg. Nog even boodschappen gedaan en om half twaalf waren we op Mocamp aangekomen.
De dames strijden om het hardst wie de wasmachine mag gebruiken maar verder is het hier rustig. We lezen wat en zitten in de zon of schaduw. Hier is helaas ook geen internet dus het thuisfront moet nog maar even geduld hebben om het een en ander te lezen. Met Els nog een paar potjes gescrabbeld, gewonnen door Els en 's avonds een potje geklaverjast. Die is gewonnen door de mannen stand 17-13

4 juni
Nu gaat het toch wel erg snel. Over tien dagen hopen we in Rolde aan te komen. Vanmorgen na het ontbijt - weer buiten - vertrokken naar Alexandroupolis in Griekenland. Bij de Turkse grens wat minder oponthoud dan de vorige keer. We hoefden nu maar 4 keer onze paspoorten en papieren te laten zien en nog een keer bij de Griekse grens. We hebben nu 5960 km gereden. Iets over tweeën waren we op de camping. We staan nu niet onder de afdakjes aan zee maar op het gras met wel uitzicht op zee. En Bert is helemaal in goede stemming want hij kon bij de Liddl boodschappen doen! Dus bier en karbonade!!!!
Na het eten weer geklaverjast, eerst buiten maar het potje toch binnen afgemaakt omdat het evewn flink begon te waaien. De dames hebben gewonnen, stand 17-14.

5 juni
Het is geen stralend weer. Veel bewolking met stukken blauw. We besluiten maar om in een langzaam tempo richting Igoumenitsa te gaan. Het wordt Kavala zo'n 160 km westelijker.
Eerst nog koffie gedronken op de camping en bij de Lidl in Alexandroupolis boodschappen gedaan. Het was toen al half twaalf geworden voordat we echt vertrokken. Onderweg eten enz en wat Euro's proberen te bemachtigen in Kavala en om een uur of drie waren we bij de camping.
Helaas kregen Klazien en ik paperazzi achter ons aan en is er voor de roddelbladen een foto van ons gemaakt toen we aan het strand waren. De dames zijn nog wezen zwemmen in zee maar dat zal je mij niet zien doen.
's Avonds nog de barbecue gebruikt met z'n vieren en na de koffie nog een potje geklaverjast. Halverwege dit potje begon het te regenen zodat we vlug de camper in moesten vluchten om het potje af te maken. De mannen hebben gewonnen. Stand 18-14

6 juni
Vandaag weer een stukje westelijker gegaan. Om negen uur reden we weg. Via de kustweg, heel mooi richting Tessaloniki. Om tien uur was het tijd voor de koffie en we vonden een mooie plek aan het strand. Els dook nog voor de koffie de zee in. We zijn hier een uur gebleven.
Dus om elf uur weer verder en nu onder het meer langs. Om twaalf uur kwamen we via een zandpad bij het meer terecht. Els kon hier haar hart ophalen. Tijdens de lunch zag ze al futen met jongen zwemmen en toen ik een tukkie deed zag ze ook een grote groep ooievaars, wat reigers en pelikanen!
Daarna verder langs Tessaloniki en wat naar het zuiden. We wilden tolwegen vermijden maar we belandden toen wel in de wildernis. Dus het laatste stukje maar wel over de tolweg. De camping Agiannis, vlakbij Methoni, stond ook weer niet goed in de tomtom. We kwamen wel bij zee uit en er was nog een smal zandpad wat we maar volgden. Na een tijdje weer een verharde weg. We wilden de weg vragen maar er was niemand te vinden die ons kon helpen. En ineens zagen we caravans staan en waren we bij de camping. Veel vaste plaatsen voor waarschijnlijk de stadsinwoners.
Na het eten zijn Els en ik nog even naar het strandje geweest en hebben daar alle mooie schelpen opgeraapt! Het was negen uur voordat we terug waren, dus er zat geen potje klaverjassen meer in na de koffie en het kijken van het journaal.

7 juni
Vandaag definitief naar de Adriatische zee. We gaan maar over de snelweg anders schiet het niet op. De snelweg is heel rustig, er rijdt bijna geen verkeer. De omgeving is wel weer mooi. We zien zelfs weer bergen met sneeuw er op. Onderweg de gebruikelijke pauze's en om een uur of drie komen we op de camping bij Parga, die we vanaf de weg zagen liggen - zie foto -, zo'n 25 km ten zuiden van Igoumenitsa aan.Na de koffie zijn de dames het water ingegaan. En na het eten moest er weer met de kaarten worden gespeeld. Elk een potje gewonnen, stand 19-15

8 juni
Vandaag weer een rustdag. Wat later op en om tien uur zijn Els en ik gaan wandelen. Bert en Klazien zijn naar het dorp gelopen om te pinnen. Wij hadden een mooie weg omhoog door de olijfboomgaarden. Tenslotte kwamen we uit bij de verharde weg en we hebben daar in een restaurantje koffie en fris gedronken. Daarna weer dezelfde weg terug. Iets over twaalven waren we weer bij de camper.
Na het eten ben ik niet bij de camper weggeweest. Lekker zitten lezen en puzzelen. Els is met Klazien naar het strand gegaan en heeft daar gezwommen en liggen zonnen. Een lekkere rustige dag.
En het klaverjassen hebben we ook niet vergeten. En van de Italiaanse familie naast de camper van Bert en Klazien kregen we nog mouserende wijn en warme cake omdat hun dochter jarig was.
Overigens de dames en heren hielden beide stand, dus is het 20-16

9 juni
Vanavond om 23.59 gaan we varen volgens plan, dus hebben we nog een hele dag. Els en ik wilden 's morgens met het bootje, waar Klazien en Bert gisteren mee teruggevaren zijn, naar Parga. Maar helaas het was niet zeker of de boot zou varen. Om 10 uur kwam er wel het bootje maar dat ging de andere kant uit. 's Middags was er wel een mogelijkheid maar ja om vijf uur wilden we hier vertrekken om naar Igoumenitsa te gaan. Dus werd het een heel luie dag met lezen - alle bibliotheekboeken zijn uit - puzzelen en Els zwemmen en zonnen.
Om viijf uur gingen we dan via de kustweg naar Igoumenitsa. Hier eerst de tank vol laten gooien want in Italië is de diesel aanmerkelijk duurder en daarna zijn we gaan eten.
Na het eten naar de parkeerplaats voor het inchecken, maar dat kon pas om 22 uur. Klazien Els en ik zijn nog even langs de havens gelopen en toen we terug liepen naar de campers zagen we de zon nog onder gaan.
Na het inchecken nog twee uur wachten op de boot want hij had wel een half uur vertraging. Het was na het inschepen, achteruit in een heel nauw gangetje, al half twee voordat we in de kooi lagen.

10 juni
Net voordat de wekker om negen uur afliep werden we wakker. Lekker onder de douche en toen op zoek naar de eetzaal. We hebben daar heerlijk ontbeten, eieren met spek. Klazien en Bert hadden we nog niet gezien. Maar net voor 10 uur kwamen ze aangerend. Ze hadden zich verslapen. Gelukkig waren ze nog net op tijd voor het ontbijt want dat kon maar tot 10 uur.
Daarna wilden we gaan klaverjassen, maar Bert en Klazien moesten eerst nog even naar de hut om zich wat op te frissen, te scheren enz. Wij hadden al gedouched en we waren de toilettas vergeten mee te nemen naar de hut dus daarvoor hoefden we niet terug. Els en ik zochten een tafeltje uit en Els ging nog even naar de wc. Maar ik zat daar maar in mijn eentje en het duurde en duurde maar en ik zag niemend verschijnen. Wel werd er het een en ander omgeroepen door de microfoons over een oefening maar ik keek eens om  mij heen en de meeste mensen bleven zitten waar ze zaten. Ten einde raad pakte ik maar het sudoku-boek om te gaan puzzelen. En ja na ruim een half uur kwamen ze eraan. Alles wat niet in de lounge zat moest naar het bovendek, ook de hutten moesten ontruimd en zij mochten niet naar de plek waar ik zat. Gelukkig was het dit keer niet een narrow escape voor ons.
Dus een potje geklaverjast voor het eten, gewonne n door de mannen. Daarna even een frisse neus halen op het dek en om een uur of een weer naar de eetzaal voor de lunch. Het ontbijt was nauwelijks verwerkt door Els dus ik kreeg nog een extra portie van haar.
Daarna toch maar even naar de kooi waar we om vier uur wakker werden. In de lounge zaten Klazien en Bert te lezen. Om de tijd tot half zeven (Griekse tijd) te doden nog maar een spelletje geklaverjast. Na een paar rondjes waren de dames nog wel enthousiast maar toen de mannen de achterstand met rasse schreden inhaalden en daarna direct doorstoomden naar de winst was dit snel getemperd.
Klaverjas eindstand heren-dames 22-16
De boot kwam, ook door het verlate vertrek van gisteravond, pas om half zeven Italiaanse tijd aan. Verder stond het dek waar wij op stonden vol met vrachtauto's waarvan een groot gedeelte achteruit het schip moest verlaten. Dat duurde dus ook wel even. We zagen nog heel veel vrachtauto's staan die weg moesten voordat wij konden rijden dachten we. Maar ineens ging het stuk dek waar wij op stonden schuin naar beneden en werd dit een extra mogelijkheid om van het schip te komen. Dit kon pas nadat de verdieping onder ons ook leeg was.
Al met al was het toch wel een stuk later geworden dan de vijf uur die in de planning stond. Klazien voelde er niet veel voor om direct al een stuk door te rijden en wij hadden dit al helemaal niet gepland, dus staan we weer samen op de camperplek in Falcomare. Eerst wat brood gegeten en Bert laten zien waar we de vorige keer een bakker vonden een laatste gezamenlijke bak koffie en de foto's uitgewisseld. Nu de computer toch aanstond ook nog maar het verslag geschreven en vroeg naar bed.

11 juni
Vanmorgen liep ik om tien over zeven al naar de bakker om brood voor ons en Klazien en Bert te halen. Tegen achten kwamen de laatsten afscheid van ons nemen, want we gaan ieder in zijn eigen tempo naar huis. Wij hadden geen zin om langs Bologna te gaan omdat we op de heenweg daar zo lang in de file hadden gestyaan en zijn daarom maar via Ravenna, Ferrara naar Verona gegaan. Dit scheelde ook een heel stuk tolweg maar aan de andere kant kon je natuurlijk ook niet overal hard rijden. Maar we schoten toch lekker op en naderden de Brenner al over vieren, zie foto. We zijn toen maar doorgereden naar Oostenrijk en staan nu vlak bij Insbrück op een camping Natterer See. Superschoon is het hier!
Ondertussen kregen we te horen dat onze overbuurvrouw is overleden. Dat was ook een reden om maar wat verder door te rijden.
Na het eten nog even de omgeving verkend. Misschien gaan we morgenochtend nog even wandelen voordat we weer wat verder trekken.

12 juni
Omdat we bang zijn dat we een beetje in tijdnood komen nu we zaterdag ook nog naar de crematie van Tineke willen en de kinderen ook komen op zaterdag hadden we gisteren besloten om 's morgens hier te gaan wandelen en 's middags na de tuk een stukje te rijden. Helaas moesten we wel de camping af als we niet wilden bijbetalen. Dus de camper maar buiten het hek geparkeerd en een heerlijke wandeeling gemaakt. Onderweg bij een boerenbedrijf koffie en  thee gedronken met een prachtig uitzicht. Tegen twaalven waren we weer bij de camper en we zijn eerst maar een stukje gaan rijden. Vlak voor de Fernpas vonden we een parkeerplaats voor de lunch enz en daarna zijn we lekker doorgereden, wel met een korte pauze, tot een uur of half zes. Toen de auto op een parkeerplaats neergezet en gekeken waar een mooie camperplek in de buurt is. We zijn doorgereden naar Rothenburg ob der Tauber. Toen we naar Griekenland gingen een aantal jaren terug hebben we hier op een camping overnacht.
Na het eten nog even het mooie stadje bekeken. We staan nu aan een kant waar we drie jaar geleden nog niet waren geweest. Eerst zijn we door het bastion gelopen, daarna het stadje in tot voorbij de markt waar we drie jaar geleden wel waren geweest en daarna een stuk over de stadsmuur weer terug naar het bastion. Terug bij de camper nog even wat gedronken en Els direct de koets in en na het schrijven van dit stukje zal ik er ook wel gauw inliggen.

13 juni
Vanmorgen waren we om half zeven wakker en om kwart over zeven reden we weg van de camperplek. We hadden een goede reis, alleen voor Wurzburg was de snelweg afgesloten en moesten we binnendoor. Verder geen files gehad.
Na Dortmund bij een restaurant gegeten en een uitgebreide middagpauze genomen en daarna het laatste stuk naar Rolde. Eerst nog even langs de C1000 voor wat levensmiddelen voor vanavond en morgenochtend en daarna naar de Landschrijverlaan.

We kunnen terugzien op een prachtige vakantie met heel veel mooi weer en heel gezellig met Klazien en Bert.